Drugi svetski rat

Grčku je napala fašistička Italija 28. oktobra 1940. godine, a Nemačka 6. aprila 1941., dakle istog dana kada i Jugoslaviju. Do kraja aprila slomljen je otpor grčkih branilaca.

Zemlja je okupirana i podeljena između Italijana, Bugara i Nemaca, a vlada, kralj i nešto vojske pobegli su u Egipat (oko 3500 oficira i 15 000 vojnika, sa delom generalštaba).

Grčki narod se nije pomirio sa okupacijom. Već u septembru 1941. godine stvoren je Grčki antifašistićki front EAM, a on je iznedrio regularne ustaničke jedinice ELAS.

U početku su pripadnici ELAS-a dejstvovali partizanskom taktikom, sabotažama, diverzijama i sl., ali su kasnije izvodili i složenije akcije, tako da su već 1942. godine stvorili veću slobodnu teritoriju u Trakiji, Egejskoj Makedoniji i Epiru. Početkom te godine pristalice monarhizaformirale su svoje oružane formacije u liku Nacionalne demokratske grčke vojske – EDES, ali su te snage bile manje – više pasivne sve do kraja rata.

Front EAM je formirao Politički komitet narodnog oslobođenja, u stvari privremenu vladu, sproveo izbore za Nacionalni savet (skupštinu) i na kraju je od njegovih i predstavnika emigrantske vlade formirana Vlada nacionalnog jedinstva.

Nemci su isterani iz Atine u oktobu 1944. godine.

Slobodu je grčki narod platio visokom cenom. Poginulo je 420 000 ljudi, u logorima je bilo 190 000, a za taoce je uzeto više od 88 000. Zemlja je bila razorena i opustošena.